Manastir Visoki Dečani

Manastir Visoki Dečani, podignut u XIII veku na teritoriji Metohije između 1335. i 1350. godine, predstavlja jedinstveni spoj ranog raškog i kasnog vizantijskog stila a pridev „visoki“ dobija kao najveća srednjevekovna građevina u Srbiji, visoka 30 metara a dugačka 36 metara. Ova monumentalna građevina, sa glavnom crkvom posvećenom Hristu Pantokratoru, izgrađena je pod okriljem kralja Stefana Uroša III i arhiepiskopa Danila II, čije su vizionarske zamisli uobličene u arhitekturi ovog zdanja.

Manastir se ističe svojom grandioznošću i stilskom harmonijom, sa karakterističnom upotrebom sivog i crvenog mermera. Fasada je ukrašena bogatim reljefima i ornamentima, dok unutrašnjost dominira monumentalnim freskama koje prikazuju biblijske scene, svetitelje i anđele. Posebno izdvajajući se je freskopis u glavnoj crkvi, rad majstora Franjevačke škole, koji je oslikao njen enterijer gotovo u potpunosti.

Visoki Dečani nisu samo arhitektonsko i umetničko dostignuće, već predstavljaju i duboko ukorenjeno duhovno središte, sa moštima svetog kralja Stefana Dečanskog, čije je svetosti i moralnoj veličini manastir posvećen. Kroz vekove, ovaj manastir je pretrpeo izazove vremena, uključujući i period osmanske vlasti, ali je uspeo da očuva svoju suštinsku ulogu kao izraz vere i kulture.

Manastir Visoki Dečani, kao deo kulturne baštine Srbije, 2004. godine je upisan na UNESCO-vu listu svetske baštine, čime je njegova izuzetna važnost prepoznata na globalnom nivou. U saradnji sa UNESCO-m, restauratorski napori našeg tima su ključni za očuvanje ovog dragocenog nasleđa, i obuhvatali su celokupnu konzervaciju i restauraciju fresaka u priprati crkve Hrista Pantokratora, kao i fresaka u paraklisu Crkve Svetog Nikole koja se nalazi u o okviru ovog monumentalnog kompleksa.